Mija Aleksić rođen je 26. septembra 1923. godine u selu Gornja Crnuća, kod Gornjeg Milanovca. U oktobru 1941. godine, kada je nemačka vojska preduzela masovno streljanje stanovništva u Kragujevcu, pobegao je spasavajući goli život. Po završenoj gimnaziji u Kragujevcu upisao je Prava.
Glumom se amaterski bavio još od gimnazijskih dana. Od oslobođenja, pa do 1948. godine bio je član Narodnog pozorišta u Kragujevcu.
Bio je član Jugoslovenskog dramskog i Narodnog pozorišta u Beogradu. Član Jugoslovenskog dramskog pozorišta postaje 1951. i radi sve do 1965. godine, kada je prešao u Narodno Pozorište gde je i okončao svoju pozorišnu karijeru.
Igrao je i u Ateljeu 212 i drugim scenama. Od 1977. godine imao je status slobodnog umetnika.
Kao i većina naših velikih glumaca, sahranjen je u „Aleji velikana“ na Novom groblju u Beogradu.
Autentičan pozorišni, filmski, estradni i radio i televizijski umetnik širokog dijapazona, kreator smešnoga protkanog setom, znao je da udahne život i u najneuverljivije tekstove. Često prekoravan da bez mere rasipa svoj talent, Aleksić ipak dostiže sam vrhunac glumačkog stvaralaštva ne samo u Nušićevim, Gogoljevim i Molijerovim komadima već i u svojim estradnim poduhvatima, proklamirajući načelo: Igraj estradu kao najveću komediju.
Najveću popularnost stekao je u serijama pedesetih i šezdesetih godina dvadesetog veka, npr. „Veselo veče“ (radio) i serije koje je režirao Radivoje Lola Đukić: „Ogledalo građanina Pokornog“, „Servisna stanica“, „Crni sneg“, „Muzej voštanih figura“ (televizija).
Igrao je u više od dve trećine svih ekranizacija Nušićevih dela, tako i svoju prvu filmsku ulogu policijskog pisara u kratkom filmu Muva (B. Ćelović, 1950); sledile su uloge u filmovima.
Pratite nas na našemTELEGRAM kanalu
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, Twitter nalogu
