U šumadijskom selu osvanula je nesvakidašnja tabla na kojoj piše: “OKO BACI SMEĆE, DABOGDA GA RAK POJEO”!
Na ovaj način meštani se brane od onih nesavesnih građana koji bacaju smeće i prave divlje deponije na parceli pored glavnog seoskog puta. Neko od meštana se dosetio i postavio tablu sa obaveštenjem da je to zemljište osveštano, uz kletvu onima koji reše da na tom mestu bace smeće.
Dabog je postao onaj čije se ime ne sme izgovoriti, kojeg se ljudi plaše kao demona, a svoje velike moći crpi iz duboko potisnutog kolektivnog sećanja. Nekada, on je važio za boga sunčeve toplote i kiše, bez kojih nema života. Vladao je i podzemnim svetom, a bio je i rodonačelnik Slovena, odnosno ljudi. Dolaskom hrišćanstva, Srbi su morali da prihvate novog Boga, a moćni Dabog nije mogao biti zaboravljen.
Dabog je bio hromi starac sa štapom, koji je često silazio na zemlju, među ljude i rešavao njihove probleme. Bio je odeven u životinjsku kožu, često medveđu. Najčešće ga je pratio crni pas, odnosno vuk, takođe hrom. Ponekad su i Dabog i vuk bili slepi na jedno oko.