Kragujevačka predstava "Hladnjača za sladoled"

eće biti slučajno, ako se prepozna i neka replika, nečije ponašanje ili životna priča, jer je ova drama, savremeno delo Kragujevčanke Ružice Vasić, koja je diplomirala dramaturgiju na Fakultetu dramskih umetnosti na Cetinju, u klasi Stevana Koprivice i Srđana Koljevića. Ovom zanimljivom i pre svega potresnom pričom mlada autorka pobedila je na konkursu Knjaževsko srpskog teatra „Kragujevac u pamćenju i izvan pamćenja“, a jasna i dirljiva paralela sadašnje, najnovije „izgubljene i žrtvovane generacije” i one, žrtvovane 1941. godine, ovu predstavu čini zanimljivom za sve uzraste.

Život naselja u kome je rođena, Ružica Vasić opisuje kroz živote likova, koji su surovo realni, razapeti između ljubavi, rata i poroka, a težina vremena, „za koje se ne zna da li je ikad i završeno“, pojačana je činjenicom da se sve odvija među humkama i da se istorija ponavlja, na najtragičniji način, za još jednu mladost, još jedne kragujevačke generacije. Ovom predstavom publika je bila oduševljena na kragujevačkoj premijeri, koja se igrala na Sretenje 15. februara 2013.godine, kada je Dan Knaževsko-srpskog teatra. Beograđani koji su „Hladnjaču“ gledali na gostovanju u „Ateljeu 212“, odali su poštovanje glumcima i Teatru burnim i dugim aplauzom, a kritičarii su imali su samo reči hvale. Žiri na Drugom Festivalu prvoizvedenih predstava u Aleksincu, glumici Katarina Mitrović, za ulogu Jovane dodelio je prvu nagradu, tako da sva dosadašnja gostovanja potvrđuju da je „kragujevačka“ priča, zapravo univerzalna.

Ubedljivo odigrane uloge i iskrene životne priče, održavaju čvrstu vezu sa publikom, a najtragičniji poraz, ali i borbu za boljim životom, svakako preživljava Katarina Mitrović, kroz lik mlade Jovane, koja kroz pakao droge i prostitucije, uspeva da opstane. Prvak kragujevačke Drame, Mirko Babić odigrao je lik tragičnog Profesora, koji od poštovanog predavača postaje ulični prodavac toalet papira. Njegova žalost i potresne suze nemoćnog čoveka, koji sve vidi a ništa ne može da promeni, ipak daju nadu, samim tim što ostaje čovek, koji će kako-tako preživeti.

Ostale uloge uličara, profitera, narkodilera, makroa i lopova, od kojih se neko „preobrati“ u vernika, odigrali su Miodrag Pejković, Sanja Matejić, Miloš Krstović, Nikola Milojević, Nenad Vulević. Ne može se izostaviti glumački poetična uloga Aleksandra Milojevića, u liku Kolporetra, koji zanimljivo i informativno publiku „vodi“ kroz novinske vesti i priloge iz vremena generacije, kojoj je jedini greh, što je rođena u pogrešno vreme. Kompozitor Dragoslav Tanasković aktivno učestvuje u skoro svim predstavama kragujevačkog Teatra, ali je u ovoj predstavi uspeo da stvori muzički svet, koji nas vraća u „kajanje i žalost raspadnute domovine i rata protiv celog sveta“. Završni song o ptici Kraguj i njegovom nestanku sa kragujevačkog neba, koje je morao da ustupi grabljivicama, prava je rokerska, potresna i iskreno uzbudljiva muzička numera. 

Kako izgleda „roditi se u gradu u kome je najveći park – groblje“, u kome „nema više kraguja, ostali su samo kobci“, u kome jednom godišnje „i nebo plače“, a on pulsira i nasuprot hladnoći nadgrobnog mermera, živi i diše, možete videti u izuzetnoj i jedinstvenoj predstavi „Hladnjača za sladoled“, Knjaževsko srpskog teatra. Na kraju svega, uz malo entuzijazma, prosijava ideja da je Kragujevac naš grad i da su to „ljudi u njemu i srce u njima“. 

GTO