Nošenje amajlije u vidu crvenog konca pojavljuje se u judeizmu i judaističkim učenjima poznatiim pod imenom kabbalah, a od vajkada se koristi kod nas.
Takođe se smatra da odnosi lošu sreću koju čoveku može doneti urok zlog oka. Sujeverje crvenog koncaoko ručnog zgloba dugo je prisutno na našim prostorima iako uopšte nema istinit izvor ili dokaz o svojoj moći. Većina koristi konac kao oblik zaštite bebe i odrasle osobe od uroka. Ovaj običaj pojavljuje se podjednako među hrišćanskom i muslimanskom populacijom. Njegova funkcija smatra se sujeverjem ili ostatkom paganstva, a danas se koristi jer sunaši stariji rekli da tako treba.
Na jevrejskom jeziku, ovaj crveni konac naziva se rojte Bindele. Obično je napravljen od tanke vunice. Nosi se na ruci, povezan kao narukvica na levoj ruci. Ovaj običaj bazira se na nekim od teoloških učenja Tore i Kabbale.
Pojava crvenog konca javlja se i u Indiji pod imenom kalava. Kalava je sveti hinduistički konac koji se takođe zove i Mauli na hindu jeziku. Nosi se u toku obavljanja hinduističkih ritual. Veže se od strane sveštenika na ruke hodočasnika koji prisustvuju obredu molitve.
Kalava se veže na desnoj ruci muškarca i neudatih žena, a na levoj ruci udatih žena. Postoji i običaj da se crveni konac veže u čvorove koji se vezuju nakon recitovanja mantra. Mantre pozivaju boga Brahmana i crveni konac se zatim nosi kako bi isti otklonio uroke i zlo od osobe koja ga nosi.